KÜÇÜK BİR KASABANIN DÖRT AYRI MAHALESİ VARMIŞ.

Birinci mahallede 'Evet ama' lar yasiyormus. 'Evet ama'lar her zaman ne yapilmasi gerektigini bildiklerini düsünürlermis. Yapma zamani geldiginde ise 'evet, ama' diye yanitlarlarmis. Yanitlari hep yanlis olurmus. Suçu baskalarina atmakta da ustaymislar.
Ikinci mahallede 'Yapicam'lar yasarmis. Ne yapacaklarini bilirlermis. Kendilerini yapacaklari seye adim adim hazirlarlarmis ama yapacaklari sirada sanslarini kaçirdiklarinin farkina varirlarmis. Bu mahallede insanlarin dizleri dövülmekten yara bere içindeymis. Yasami ertelemek için verdikleri karari bile ertelerlermis.
Üçüncü mahallede yasayan 'Keşkecilerin hayati algilama güçleri mükemmelmis. Neyin yapilmasi gerektigini daima en isabetli sekilde bilirlermis ama... maalesef her sey olup bittikten sonra. 'Keske'cilerin de baslari hep kanarmis, duvarlara vurmaktan!
Kasabanin en yesil bölgesinde, en güzel evlerin oldugu mahallede ise 'Iyiki yaptim'lar otururmus.
'Keske'ciler bu mahallede yürüyüse çikar, etrafa hayranlikla bakarmis.
'Yapicam'lar 'Keske'cilerle birlikte bu mahallede yürüyüse çikmak ister ama bir türlü firsat bulamazlarmis.
'Evet ama'lar ise mahallenin güzelligini görmek yerine, agaçlarin gölgelerinin yeterince genis olmadigindan,
günesin daha erken saatte dogmasi gerektiginden sikâyet ederlermis.
'Iyiki yaptim' mahallesindeki insanlarin kusuru da beyinlerinde mazeret üretme merkezlerinin olmayisiymis. Bu yüzden yasadiklari ortam her zaman güzel, düzenli ve huzurluymus.
HAYDİ ŞEKER AMALARDAN VAZGEÇ TUT ELİMDEN İYİKİ YAPTIK MAHALESİNDE GEZELİM:)