YARALI GÖNÜLLER

insan yaşamalı bazı şeyleri ki anlamalı...insan iğneyi kendisine batırmalı ki çuvaldızın acısını anlamalı ama devir bu devir değil insan yaşadığı acıların aynısını başkalarından çıkartmak için çaba ve fırsat bekliyor.kişi sevdiğinden darbe gördüyse bir darbede onu sevene atıyor hak görüyor kendinde çünkü o yaşamış bir defa acı ve yaşamalı karşı taraf...işte burda içimizdeki sevgi devreye girmeli durdurmalı aklımızı(şeytanımızı) hırsımızı,öfkemizi bize yaşatan kişden çıkarmalıyken hıncımızı birde bizi seven(tam kurbanlık) biri varsa hayatımızda onda yaşatıyoruz herşeyi...insan olduğumuzu yaşadığımız olaylara vermiş olduğumuz tepkiler ve davranışların göstermesi gerekir ama bir şeriat gelmiş gidiyor bu düzen değişmiyor.kırıyoruz ve yok ediyoruz o saf olan duyguları bu yolun sevgiden geçtiğini görmüyor insan bu yolu anlatan çok güzel bir hikaya vardır...