ADIN EKSİLMESİN DİLİMDEN...

Özlemin alev alev yandığı saatler bunlar. Gün çekiliyor,ay parlıyor. Haydi, geleceksen şimdi gel. Umudunla, yüreğinle, sevdanla gel, yık karanlığımı. Hayata dair kötü olan ne varsa yık onları, beni yeni umutlara sürükle. Aşkın en koyusuna, en tutkulusuna götür beni.

Bin yıldır bekliyor gibiyim seni. Bin yıldır karanlık bir odada tek başıma oturuyorum sanki Kim girip çıkmışsa hayatıma, kim talan etmişse yüreğimi
Hepsini silmek için gel. Bir tek sen kal içimde. Seni bileyim bundan sonra.
Sevdan yetsin bana. Senin aşkınla yaşamak istiyorum artık, öyleyse gel!
Bekleme gel.

Seninle olmak, seni duymak, seni görmek, seni anlamak, seni yaşamak tarifsiz sevinçler yaratacak içimde biliyorum. Bu yüzden sesleniyorum sana.
Dallarımdaki kurumuş yaprakları tek tek temizlemek istiyorum artık. Gelişinle yeniden yeşermek, yeni yapraklar açmak istiyorum. İster haber ver,
ister verme ama gel, bekliyorum.

İZMİR’i sokak sokak geçip gel. Her sokakta kendi izini göreceksin, şaşırma. Nereye gittiysem seni de götürdüm; yoktun ama yanımdaydın. Hep yüreğimde, hep aklımdaydın.
İZMİR’i sensiz düşünemedim. Gel, bu kentin tarihine en ölümsüz sevdayı yazalım. Nice aşka mezar olmuş İZMİR, bu kez kabul etsin yenilgiyi. Haydi gel, biz İstanbul olalım.

Korkma gel, başkalarında gördüğün ihanetler, ikiyüzlülükler, bitmek bilmeyen acılar yok bende. İlk kez bırak kendini kaygısızca. Yarını düşünmeden
"ya sonra" demeden gel. Kurtul seni saran tutsaklıklardan, sana yazdığım,
seni yazdığım şiirleri okumak için gel.

Bak günler anlamsızca geçip gidiyor. Oysa ömür dediğin şey üç günlük.
Birlikte ve severek tüketmek varken günleri, böyle koyu karanlıkta kalmak
niye? Gel haydi, sensiz geçen günlere bir yenisini daha eklemek istemiyorum.
Özlemin ateşini söndürüp aşkın ateşini yakmaya gel. Bekleme artık, geleceksen şimdi gel. Gel ki… Adın eksilmesin dilimden…

ALINTI....