ESKİTTİĞİM DUYGULAR

sabah kahvaltı yaparken çalan şarkı beni eskilere götürdü.hani şu kalbinin yerinde duramadığı,telefon konuşmalarının yetemedeği hergün görsende doyamadığın yıllara 1999 yılının eylül aylarıydı tanıştığımızda isteksiz,kötü bir günümde onu görmüştü gözlerim. sanki öbür yarımı görmüştüm onun gözlerinde ve hiç ayrılmamalıydı bu gözler diyerek hislerim peşinden koştum.hergün gözlerini görebilmek için çalıştığı yere gittim yagmur,çamur demeden derler ya işte o şekilde.düşünün babası bizim ilişkimizi ögrendiği zaman iş yerinden o almaya geldigi zamanlar bile uzaktan onu görmek için giderdim herşeyimdi benim.güzel günlerin yanında aşılması zor günlerimizde oldu ama sevgimiz mi bilemem üstesinden geldik ayrılıklarımız oldu başkaları girdi hayatlarımıza ama onsuz olmadı,olamadı.güzel bir dügünle birlikteliğimizi pekiştirdik ve zirve yapmış bir grafik gibi bizim düşüşe geçtiğimiz zaman oldu evliliğimiz.işler yolunda gitmiyordu toparlanamıyorduk birtürlü eve giderken geri geri gitmeye başlıyordum artık kavgalar artıyordu birbirimiz çekememeye başlıyorduk aynı huzursuzlugu oda yaşıyordu günler geçiyor düşüş devam ediyordu sustukça alttan aldıkça sanki daha hızlanıyordu düşüş artık aynı evde yaşamamız mümkün değildi biraz ara verdik ilişkimize.bazen düşünüyorumda keşke evlenmeseydik ama hep beraber olsaydık.evlilik bişeyleri öldürür derlerdi heralde bizde bunun nasibini bu hayattan aldık.1999 dan beri hergün görüştügün,evlilikle devam ederken bu ara vermek çok zordu.belkide kaybetmeye kabullenmeliydik ama zorladım,kendimi kaybetme ugruna zorladım ilişkiyi.evde bir kağıt parçası buldum 18 aralık yazılı bir yazı kitabın içinde, ayrılmayı sen karar vermişsinde benim haberim yokmuş ne ağır geldi.herşeyin yalan oldugunu ozaman anladım.çok ilginç 9 sayısı ikimizin için ugurluydu bizim sayımızdı.bu yazımı 18'de yazıyorum.